یک نفر ما رو میبیند
مردفقیری پسر خردسالی داشت . روزی به او گفت :بیا امروز قدری میوه از باغی سرقت کنیم .پسر خردسال با نارضایتی با پدر به راه افتاد.
وقتی به باغ رسیدند پدر به فرزندش گفت :
تو در این جا نگهبان باش واگر کسی آمد زود مرا خبر کن تا کسی ما را در حال دزدی نبیند ومشغول چیدن میوه از درخت مردم شد.
لحظه ای بعد پسر فریاد زد :یک نفر ما را می بیند ! پدر با ترس وعجله از درخت پایین آمد وپرسید چه کسی ؟ کجاست؟
پسر زیرک گفت :
همان خدایی که از همه چیز آگاه است وهمه چیز را می بیند ! پدر از گفتار نیکوی فرزند شرمنده شد وبعد از آن دزدی نکرد.
اگر انسان توجه داشته باشد خدا او را می بیند به ثمرات زیادی می رسد که چند نمونه را می نویسم:
1: از گناه پرهیز می کند: یکی
از وسایلی که برای گناه کردن لازم می باشد مکان خلوت می باشد و انسانی که
توجه دارد خداوند همه جا با اوست و او را می بیند هیچ گاه مرتکب گناه نمی
شود همان گونه که خداوند می فرماید:
و از خدا بپرهیزید! و بدانید خداوند از هر چیزى آگاه است «1»
2:انسان نمی ترسد:
معمولا ترس زمانی به سراغ انسان می آید که انسان خود را تنها فرض کند و
این که طرف مقابلش قدرتمند است در این صورت است که هاله ای از ترس وجود
انسان را می گیرد ولی اگر انسان به این تفکر برسد که خداوند همه جا همراه
اوست او که قدرتش فوق همه قدرت ها است دیگر ترس به او دست نخواهد داد همان
گونه که وقتی حضرت موسی می خواست به دربار فرعون برود از قدرت فرعون ترسید و
خداوند به او قوت قلب داد و گفت من همراهت هستم چرا می ترسی و در قرآن به
این نکته اشاره کرده و فرموده است:
فرمود:نترسید! من با شما هستم همه چیز را مى شنوم و مى بینم «2»
آسان شدن مصیبت ها:
امام حسین علیه السلام در روز عاشورا تنها سرباز کوچکش که 6 ماه بیشتر
ندارد را در مقابل لشکریان عمر سعد می برد و آن ها با یک تیر سه شعبه از او
پذیرایی می کنند وقتی قطرات خون گلوی حضرت علی اصغر را می بیند دستش را
زیر گلوی علی اصغر می گیرند و خونش را به آسمان پرتاب می کنند و می
فرمایند:
آسان است بر من آنچه می کنند چون در مقابل چشمان خداوند است. «3»
امام خمینی مکرر در سخنرانی هایش گفته است ما در هر لحظه در محضر خدا هستیم و
اگر انسان متوجه بشود که در محضر خداست خیلى حواسش را جمع مى کند. من در
خانه که تنها باشم وقتى مشغول مطالعه هستم چند دفعه هم که سرفه کنم به کسى
نمى گویم: معذرت مى خواهم. اما الآن که جلوى دوربین تلویزیون هستم، اگر
یک سرفه بکنم مى گویم: آقا معذرت مى خواهم.
چرا مى گویم معذرت مى خواهم؟ براى این که مى بینم در حضور ملت هستم. کسى
که خودش را در حضور مردم ببیند، یک سرفه اش هم اهمیت دارد.
شما الآن اگر سرت هم بخارد، مى خواهى سرت را بخارانى، اما نمى خارانى. مى گویى:
اگر الآن سرم را بخارانم، همه ایران خواهند فهمید که من سرم را خارانده
ام. مىدانى که باید خودت را در حضور جمع کنترل کنى. امام مى فرماید: همه
ما در هر لحظه در حضور خدا هستیم و کسى که خودش را در حضور خدا ببیند، برق
از چشمش مى جهد.
و لذا تا «الله اکبر» اذان
را مى گفتند امام حسن مجتبى علیه السلام رنگش مى پرید. مى گفتند: آقا
چرا رنگت پرید؟ مى گفت: مى خواهم در مقابل پروردگارم براى اداى تکلیف
بروم. مى خواهم نماز بخوانم. مسئولیت پیش آمده این است. مسئله حضور خیلى
مهم است.«4»
منابع:
1:وَ اتَّقُوا اللَّهَ وَ اعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ بِکُلِّ شَیْءٍ عَلِیم «بقره آیه 231»
2:قالَ لا تَخافا إِنَّنی مَعَکُما أَسْمَعُ وَ أَرى «طه آیه 46»
3:قَالَ الْحُسَیْنُ علیه السلام: هون علی ما نزل بی أنه بعین الله.« اللهوف، ص 115.»
4:درس هایی از قرآن حجت الاسلام قرآئتی ص 3 سال 59»
خدا را دوست بدارید! حداقلش این است که یکی را دوست دارید که روزی به او میرسید!
