پذیرفته ترین قنوت

بسم رب الشهدا

چه شرحی می توان بر این قنوت نوشت.

 قنوتی متفاوت از دیگر قنوت ها.

       عکسی که می بینید در اوایل دهه ی شصت، در نماز جمعه تهران گرفته شده است.

 رزمنده ای از جمع مجاهدان فی سبیل الله که به مقام جانبازی نائل گشته،

 به قنوت ایستاده است.  

 

 من و تو، هنگام قنوت، به کف دستان خود خیره می شویم.

 حال کسی که کف دستی ندارد و چشمی که به آن ها خیره شود، چه تکلیفی دارد؟ 

آیا شک داری که این قنوت، به حرمت قمرِ منیر بنی هاشم، 

همو که دستان و چشمش را پیش از شهادت، هدیه آستان ولایت نمود،

 پذیرفته ترین قنوت خواهد بود؟